Το μεταλλικό νερό έχει αποκλειστική κοινωνικοοικονομική αξία, που απορρέει από τις διαδικασίες εκβιομηχάνισης και εμπορευματοποίησης, αλλά και θεμελιώδη πολιτιστική αξία για τους τοπικούς πληθυσμούς που χρησιμοποιούν καθημερινά με διαφορετικό τρόπο τα νερά των πηγών για οικιακή κατανάλωση. Η πολυπλοκότητα των διαδικασιών αλληλεπίδρασης νερού-βράχου που δίνουν την αφετηρία στη μοναδική ανοργανοποίηση του νερού απαιτεί την υιοθέτηση πολλαπλών και ολοκληρωμένων προσεγγίσεων για τον χαρακτηρισμό της σύνθεσής τους.